"Atlas, który nazwał mnie mapą"

Kazimierzu!
Prawda jest taka, że patrząc na ten wiersz dzisiaj,
przyznam się szczerze, że zaliczam go do nieudanych.
Już wtedy coś słyszałem, ale nie widziałem, co to
jest. Dzisiaj już wiem
Dziękuję!
Pozdrowienia dla ciebie

Jakże często nie wiemy nic i kręcimy się wkoło,
filozoficznie, miłość to najlepsze w życiu co się może
ludziom przydarzyć, melancholijnie, filozoficznie,
pozdrawiam serdecznie.

z podobaniem melancholii
serdecznie pozdrawiam

Pomoc- bez względu na wszystko.
Bo miłość i przyjaźń jest na wszystkie dnie.
Bo dla niej można oddać cząstkę siebie a nawet życie.
Mądry.

Witaj Mariat.
Cieszę się z twojego komentarza pod moim wierszem.
Dlatego,wręcz ochoczo odpowiem na niego - :) - :).
Wiesz, intelekt nigdy nie był bezinteresowny. Poprzez
to - rzeczy które poznajemy i postrzegamy są
zniekształcane i deformowane. To co jest ruchome -
to nasza intuicja, nasz instynkt, które zawsze był
niezmienne.
Na tym polega poznawanie czegoś - wytworu organizmu
czy przyrody - jak tam wolisz - :).
Ten kto relatywnie podchodzi do poezji, dzieli ją i
upraszcza na części pierwsze. Intuicja to
najdoskonalsze dzieło, jakie w Nas tkwi.
Poezja nie obrazi się, napewno!
A wszystko to, w myśl filozofii Bergsona - może
słyszałaś? - która może utożsamić autora tych
wierszy (nie wszystkich) z MOWĄ PIERWOTNĄ. Jest ona na
tyle dynamiczna, że nie można jej w prosty sposób
zrozumieć.
I kto tu jest obrażony? - :)
Napewno nie Ja - :)).
W twojej głowie, to poplątanie i pomieszanie!?

'' torebkę marychenki '' potraktuję jako pewnego
rodzaju neologizm - :) Nawet mi się to spodobało -
haha.
Reasumując moją wypowiedź, wstawię coś poetycznego.
Pozdrawiam

Witaj, tańcząca z wiatrem.

Oczywiście, odwiedziny będą i pod twoim wierszem - :)
. Dziękuję za zainteresowanie oraz ciekawy komentarz.

Pozdrawiam serdecznie.

toż to jest nic innego, jak pomieszanie z poplątaniem;

POEZJO! wytrzymujesz te numery?

Melancholia i miłość w tych kategoriach i wszyscy już
padnięci nie na kolana, a na mózg.

Czyli po kilku torebkach marychenki, jakby powiedział
wczorajszy znawca sztuki wschodniej.

Dzięki za rozjaśnienie, bardzo ciekawy pomysł i
realizacja,
to napełniające się na powrót naczynie przypomina mi
to zapełniające się winem przez Zeusa, który zszedł na
ziemię wraz z Hermesem, sprawdzić ludzką gościnność w
antycznej przypowieści o Filemonie i Baucis,
kiedyś napisałam o tym wiersz.
Pozdrawiam raz jeszcze,
no i jakbyś miał chęć i czas to zapraszam, oczywiście,
bo dawno Ciebie nie widziałam, co prawda i ja na beju
bywam tylko od czasu do czasu i może się zdarzyć że
bywać tutaj przestanę, albo tylko bardzo sporadycznie
wstąpię.

.
tańcząca z wiatrem.
Dziękuję za wgląd i komentarz.
Ja wczoraj siedziałem do około 3 rano. Ten poświęcony
czas przeznaczyłem na Wasze komentarze.
Rozumiem ciebie doskonale, jak to jest czuć się
zmęczonym.
Cieszę się, że tak odbierasz moją twórczość, której
podstawy nie leżą już u podnóża typowej poezji.
Odstąpiłem od niej - stąd taki styl pisania.
Co do wiersza - wyobraźnia tak mnie daleko
poprowadziła, że stworzyła w końcu mapę miłości.
Zamysł tego był taki, że wyobraziłem sobie wielkie
naczynie.
Dostepne dla każdego - tutejszych, przyjezdnych itp -
intrygowało nie tylko ze względu na budowę oraz co się
w nim działo, ale i to, że z daleka można było
oglądać wylewającą się ciecz - tą miłość.
Pachniała, wabiąc wszystkich, którzy zaczynali się
jej przyglądać.
Ilekroć, ktoś próbował podejść do tego naczynia -
ciecz nagle zaczęła wracać.
Za tym wszystkim stał Ether.
On sprawiał, że naczynie było zapełnione na powrót (
nie wylewającą się już cieczą)
Zgromadzeni wokół tego zjawiska, chcieli poczuć ten
zapach. Lecz ujrzeli tylko falującą, gęstą wodę.
Podczas kontaktu z dłońmi, było słychać tylko dzwięk,
wydobywający się z głębin tych łez.

Mam nadzieję, że troszkę rozjaśniłem treść wiersza.
Pozdrawiam serdecznie.

Wiersz niełatwy w odczycie, ale to mój problem, Sławek
dał pewien trop, jak widzę, a ja jestem zbyt zmęczona
by się nad nim głowić po 2 -ej...
Jeszcze nie śpię, tak zerknęłam, ale nie ośmielę się
skomentować, z pewnością nie piszesz banalnych wiersz,
masz swój styl i to jest cenne.
Pozdrawiam, życząc dalszej weny i radości wiosenno -
letniej i nie tylko.
Graż:)

Babcia Tereska, Tom.ash - no tak to bywa.
Dzięki za wgląd i koment.
Pozdro!

Koplida, kropla47 - dziękuję Wam za wgląd i
komentarze.
Pozdrawiam

mily!
Cieszę się, że tak właśnie to odbierasz - :)
Świat się pieprzy - haha.
A ja go czasami sole, żeby nieco zniekształcać
isniejącą rzeczywistość - :)
Dziękuję za wgląd.
Pozdrawiam serdecznie

Wyszlo jak zawsze,nic nie wiemy i dalej krecimy sie w
kolo:)

Niewiele z tego wiem ale zastanawiać się warto.