ATLAS (REQUIEM DLA SCJENTYZMU)

muszę wyruszyć
tak po prostu

szukam drogi
otwieram atlas

wkręcam się
w bezkresną
krztę kresek
krystalicznej
kry

podobno to ziemia

geometryczna skorupa
wyabstrahowana
z pyłu na szlakach
zadyszki na szczytach
słońca na łysinie
bycia wędrowcem

jak czysta szyba
bez smug, zmarszczek,
rozmazanych owadów
dróg jakotakich

zatrzaskuje bezpłodność
tekturą okładki
niech wraca na półkę

odechciewa się podróży

jednak muszę wyruszyć
szukam drogi w innej księdze
tak po prostu

autor

Spartak

Dodano: 2006-11-26 13:45:42

Ten wiersz przeczytano 597 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie