Aubade triste II

Nastawiłam głowę do głaskania , tak bardzo zatęskniłam
też .

w ludzkiej naturze jest coś paradoksalnego, a zarazem
kontrowersyjnego: no bo jak może boleć to, co piękne?
jak mogę ubolewać, że w mojej kolekcji znajduje się
wyjątkowy okaz, albo że w moim skarbcu przechowuję
cenny klejnot? i co ciekawe, podajesz właściwe
rozwiązanie, bo istotnie "nieból to i niestrach" -
problemem jest pokonanie bólu (nie chcę dolewać oliwy
do ognia, ale moim zdaniem ból to fantom), a strach
znika sam, jak cień, bo strach jest cieniem bólu;
gdyby mistrz świata w boksie pewnego dnia nie podniósł
się z desek, nie byłby mistrzem; wszyscy obrywamy; ból
można pokonać, mnie się to udało; o swojej mamie
opowiadam anegdoty i kiedy o niej myślę, często się
uśmiecham, czego i Tobie życzę; wiersz przepiękny:)
pozdrawiam:)

placze komnen, razem z Toba.

odcinamy, odcinamy i.. nigdy nie odetniemy, przede
wszystkim, gdy zawody, ból, brak siły. Wszyscy
jesteśmy dziećmi, silne pragnienie matki nosimy w
sobie. Wiersz mam w gardle.

Pięknie napisany, chylę czoła. Ps. wzruszyłam się,
pomyślałam o mojej zmarłej mamie :(

Ja nie komentuję.Ja pochylam głowę.

Tak,ta kolejka nieprzebrana czeka-pozdrawiam!

niesamowity wiersz (szkoda, że nie rozumiem tytułu)

tak, czytam wiersz już nawet parę razy. urzeka go jego
prostota i lęk, że coś lub ktoś odejdzie na zawsze.
pozdrawiam słonecznie.

Przepiękne pożegnanie ukochanej Matki. Łzy
spontanicznie spływają po policzkach, w trakcie
czytania utworu. Bardzo poruszona, pozwolę sobie
pozostać jeszcze chwilkę. Zapłakać.

Wiersz bardzo przemawiający do uczuć.Udana próba
zapanowania nad ogromnym bólem wspomnień mistrzowsko
ujmując go w słowa.

wzruszenie łapie za gardło... pięknie wyraziłeś swój
ból i tęsknotę

urzekł komnenie, naprawdę urzekł i poruszył...i tylko
tyle dziś powiem

Uszczerbek jak skrzyżowanie: Musimy być gotowi na nie.

piękny, porusza wszystkie komórki... pozdawiam ciepło
:)