Aureola wspomnień.
Utopiła myśli w wielkiej namiętności
spragniona jak wody, pragnie tej
miłości.
W aureoli wspomnień,dogłebnie uspana
jak chmura po niebie pędzi zakochana.
idzie jak lesniczy, po po lesie drożyną
wypatrując jego, jak on za zwierzyną.
Umkneła jej miłosc ,jak jemu zwierzyna
w aureoli wspomnień, odchodzi dziewczyna...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.