Autoportret

Namalowany portret mój
jest pełen wspomnień
rozdzielonych bezpowrotnie
jak życie i cień
rozdmuchane są w nim
wszystkie prawdy
pogubione jak marzenia
roztrwonione gdzieś
jak cudownie jest móc a nie musieć
po co znów oglądam się
jak melodia ze snu rozedrgana
radość cicha
wciąż we mnie jest
w moich oczach
odbijają się polne trawy
zapach lata mnie zachwyca
zakochałam się
wiatr we włosach
pędzi mnie w swoje arkana
a ciekawość tak soczysta jest
jej kropla
ma smak pomarańczy
gdy gorąco jest i pić się chce
świat przybiera
wciąż to nowe barwy
i uderza w czułe struny
filharmonią jest
myśli płyną
jak żaglowe jachty
coraz nowe pojawiają się
jak ulewnego deszczu
echo w rynnie
słyszę gdy powtarza się
trochę szkoda
że ten pędzel był złamany
gdy nim malarz
malował mnie.

autor

Kornatka

Napisany: 2011-05-02 Dodano: 2011-05-03 08:03:51

Ten wiersz przeczytano 483 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie