Auxilium

Składam ręce do modlitwy tak jak w dzieciństwie uczyła mnie mama
Drżące usta proszą Boga o pomoc
Oczy wylewają łzy, bo z serca wypływa ból
To jest czas, gdy wszystko traci sens
Człowiek gubi się w własnych myślach i uczuciach
Kiedy nie miałam sił do dalszej wędrówki
Przyszedł on i położył dłoń na moim ramieniu
Poczułam dotyk anioła
Ciepły wiatr musnął zaciśnięte usta
W oczach zagościła niepewność
Bo kimże była ta anielska postać?
Gdy wzrok pytał
On włożył w mą dłoń korale
Zniknął
Ale wiem, że znowu wróci otrzeć niewinne łzy
Otworzyłam rękę
Spojrzałam na dar-na mój dziecinny różaniec
Znowu odnalazłam się w Bogu
To On jest Prawdą i Drogą, której szukałam
Serce Jezusa- Schronienie moje
Aniele Boży- Stróżu mój
Ty wiesz co…
Chcę pofrunąć z Tobą, gdy przyjdzie ten czas
Kiedy na błękitnym niebie pojawi się szara tęcza

autor

Saandra

Dodano: 2007-08-16 12:25:46

Ten wiersz przeczytano 693 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie