Ave bogowie

Pióro jest mi mieczem
Tarczą kartka biała
Polem bitwy głowa marzeniami przepełniona
która na przemian miłością i nienawiścią pała

Gdy noc nadchodzi jak rycerz przed bitwą
na swoją oręż z dumą i starchem patrzę
Kiedy samotność i brak wiary umysł mój otaczają
Zaczynam te rymy tworzyć,wtedy żyję...i walczę

Nie wiesz jednak ile odwagi, siły woli trzeba
ażeby broń tak potężną w swe ręce pochwycić
by kunsztem miecza i tarczy owej blaskiem
choć w jednym sercu iskrę zachwytu rozniecić

Nie zdajesz sobie sprawy czym jest ta bitwa
jak wielkie brzemię dźwiga wojownik taki
który nie ciało rani swego przeciwnika
lecz zręcznym słowem ujawnia duszy jego braki

I najczęściej to on sam jest dla siebie wrogiem
We własne serce wbija ten miecz ostry
i ciągle sól sypie na rany swą ręką zadane
Jak jego nazwiesz? Osąd twój jest prosty

Głupiec-wykrzykną wargi nieświadome
Szaleniec-powie dusza pusta, wyryta w kamieniu
Romantyk-osądzi umysł pseudohumanisty
Dziwak-dla zamkniętnych w logiki więzieniu

Lecz ilu z was ludzi zwyczajnych, szaraczków
Zdolnych tylko do tego by w ogrodzie świata więdnąć
W sens prawdziwy wyrazów tu zapisanych
będzie miało rozum i odwagę sięgnąć

Możliwym jest że w domysłach swych błądzę
Lecz każdy kto cząstkę swej duszy na papier przelać umie
Ten jest mi bogiem, w nim krew niebios płynie
Jego blask zawsze dostrzegę w waszym smętnym tłumie

Ten ogień w oczach, wygląd odrobinę inny
To nas odróżnia, siłę w naszym zwiastuje słowie
Dla was to głupcy, dziwacy, szaleńcy
Dla mnie wojownicy, herosi, bogowie

autor

kruk82

Dodano: 2007-01-10 16:25:02

Ten wiersz przeczytano 608 razy

Oddanych głosów: 40

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie