Awatar

Gdyby tak mieć swego awatara.
Takie ucieleśnienie myśli i ciała.
Wykonywał, by moje polecenia.
Patrząc z boku, własne życie
bym obserwowała.
Na bieżąco błędy usuwała.
Czuła bym się jak w kinie,
patrząc jak awatar
za mnie żyje.
Wymyślała scenariusz
życia ciekawy.
Czas, by był bezpieczny,
ale czy szczęśliwy…
Awatar, by przeżywał
moje życie.
Odczuwał chwile radości.
Żyła bym bez emocji.
Moje serce, by skamieniało.
Pozbawione uczuć,
automatem, by się stało.
Człowiek człowiekowi
jest potrzebny.
Miłości i bliskości
spragniony.
Trzeba cieszyć się
naturą i życiem.
Nie być bezmyślnym
robotem.

autor

@Krystek

Napisany: 2019-01-24 Dodano: 2019-01-24 08:10:21

Ten wiersz przeczytano 1427 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Rozmarzony Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie