Awizo

Dopala się szczęście w fabryce lukru
może za dużo podłożyli tam pudru
wznieciło to pożar zwany żywiołem
którego ujarzmić się nie dało popiołem

Gdzie indziej zalewa nadzieję po łeb
w ciągu doby poziom wody jak z trzech
zapora przerwała i zrobiła się wyrwa
nadzieja nie tonie chyba że nie pływa

Miłość wyłącza pilotem telewizor
pozostałym uczuciom zostawiając awizo
gdybyście przetrwali jakimś tam cudem
możemy się spotkać nadchodzącym jutrem

Noc jest spokojna pełna i gwiezdna
o nocy panuje opinia powszechna
światło księżyca ponoć łagodzi cerę
cały zgiełk staje pada sztywnieje

Wyje ze szczęścia wilk do północy
potem jest echo a po echu kroczy
odgłos wszystkiego co robi na nocki
oraz tych co łatają dziury i mosty

Świt jest pomiędzy nocą a dniem
jednym oddala drugim zbliża się sen
nie wyje wilk, zgiełk ulic przybiera
awizo wciąż leży, nikt nie odbiera

autor

YARI

Napisany: 2015-07-02 Dodano: 2015-07-02 14:53:09

Ten wiersz przeczytano 657 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie