Azyl

Niezbadana ciszy przestrzeń
Ten azyl uspokojeń
Co troski rozmywa
I myśli porzuca
I kradnie nas rzeczywistości
To miejsce niekończących się ucieczek
A pielgrzymek wieczystych oblicze świetliste
Którego nie zaczerni cieni moc przenigdy
A słońce choć go nie ma silnie razi oczy
Przestworza uginają się pod bieli ogromem
A moc jaśniejąca przechadza się porankiem
Który trwa tu wciąż
I wiosna szaleje a lato rozkwita
Zimy nie widziałem już od lat
Deszczu nie poczułem
I wiatr mnie nie gnębił
Tylko jakoś jest tu zimnawo

autor

Ekrezem

Napisany: 2006-02-10 Dodano: 2007-04-20 23:28:36

Ten wiersz przeczytano 947 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie