Azyl
ściany pękają od śmiechów
ubawione figlami wnuków
róże pachną namiętnością wieczoru
zegar odmierza szczęśliwe życie
drzwi chronią od niepogody
dom zbudowany na miłości
rodzinna oaza
ściany pękają od śmiechów
ubawione figlami wnuków
róże pachną namiętnością wieczoru
zegar odmierza szczęśliwe życie
drzwi chronią od niepogody
dom zbudowany na miłości
rodzinna oaza
Komentarze (28)
Taki bardzo ciepły dom:)
Pozdrawiam serdecznie:)
Magdo niesamowity i ciepły jest twój Azyl i takim
niech pozostanie
Oby każdy taki dom był. Pozdrawiam :)
Piękny wiersz.Prawdziwy dom , to ten ze szczęśliwą
rodziną.
Podoba mi się.Pozdrawiam serdecznie.
taki powinien być dom
Bardzo cieplutki azyl.Pozdrawiam.
A tu muszę powiedzieć, że pięknie napisałaś Magduś jak
powinien wyglądać każdy domowy azyl…
I aż się chce życzyć każdemu takiego cudownego domu…
Pozdrawiam serdecznie i z uśmiechem:)
p.s. Magduś dziękuję raz jeszcze za życzenia
buziaczki:)
Ponieważ początek i koniec tu jest 'Azyl' - dałabym
tytuł inny, np. "Szczęście".
Wnuki głośno dokazują,
nikt im zabaw nie zabrania.
Z wszystkich rogów tego domu,
dobra miłość się wyłania
Tu jest azyl i schronienie,
szczera radość, zrozumienie.
Pozdrawiam.
Pozazdrościć tego ciepełka.
Pozdrawiam, Magduś
Dom to piękny azyl kiedy gości w min miłość,
pozdrawiam cieplutko
Najbardziej wnuki szczęście dają.Znam ten klimat.
Bardzo ładny wiersz.
magdo ty zawsze pięknie,z uczuciem.uściski
Gdy nam życie dokopie taki azyl to
skarb...pozdrawiam:)
podoba się, a najbardziej co dzisiaj w życiu potrzeba
każdej osobie