Babci moich dzieci

pamiętam twoją twarz i wzrok zatroskany
i dar ciepłego słowa, tak jak u mojej mamy
siwe włosy i spracowane ręce
już nigdy, nic, nie usłyszę od ciebie więcej

kiedy choroba nadeszła, tak bardzo odejść chciałaś
by nie być ciężarem dla tych, których tu kochałaś
jesteś w naszych sercach, na naszych ustach, w pamięci
żyłaś między nami, a teraz opiekę nad tobą mają wszyscy święci

a, gdy mi czasem smutno, to wzdycham do ciebie
wypatrując babci moich dzieci gdzieś wysoko w niebie.
i po czas, gdy moja pamięć zachowa się zdrowo
w codziennych mych modlitwach pamiętam o tobie - mamo

autor

Bella Jagódka

Napisany: 2004-09-25 Dodano: 2005-02-08 07:41:44

Ten wiersz przeczytano 671 razy

Oddanych głosów: 121

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie