Babcia
Choć sama już gaśnie
i starość ją gniecie -
nim słońce zagaśnie,
nim księżyc zaświeci,
do snu ukołysze
wnuczęta zmęczone
i wtopi się w ciszę,
jak w echo uśpione...
a rankiem, wśród ludzi
na co dzień jej znanych,
śmiech dzieci ją zbudzi,
śmiech wnucząt kochanych...
Gliwice 21.01.2011 r.
autor
Berenika57
Dodano: 2019-01-21 16:26:01
Ten wiersz przeczytano 4758 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Takie właśnie
bywają babcie! :)
Miło wspomnieć - wspaniałe babcie.
Pozdrawiam.
Babcie, szczególnie te bardziej 'wiekowe' mają więcej
ciepła w sobie, bo te młodsze zabiegane, mają mało
czasu dla siebie. Dwoją się i troją, by jak najwięcej
czasu spędzić z ukochanymi wnukami. Chwała im za to.
Szanujmy swoich dziadków!
Pozdrawiam :)
Dziękuję za miłe słowa i pozdrawiam serdecznie :)
Ech ta babcia:)
Cóż od niej wspanialszego na świecie. Przywołujesz
wspomnienia dawno minionych dziecięcych lat:)
Pozdrawiam.
Dziadek Marek
Nich to serce babcine będzie czułe i tkliwe.
Pozdrawiam:)