Bądź mi....
Gdy na bezdrożach myśli zagubione,
snują się cieniem nieprzespanych nocy,
pukają w drzwi szanse utracone,
wracają echem zagubione głosy,
gdy słońce płonąc mrozi serca bicie,
i nic nie cieszy, nic nie mąci ciszy,
nie mów mi tylko, że takie jest życie,
i ktoś tam kiedyś rozpacz mą usłyszy.
Nie mów o wzlotach, gdy konając z
trwogi,
próbuję łapać oddech mi zabrany,
a losu głos staje się złowrogi
obraca w pył wszystkie szczytne plany,
nie mów,że wszystko ma ukryte cele,
i ból przemija, czas zasklepi rany,
to nic nie znaczy, bądź mi przyjacielem,
gdy na rozdrożu kiedyś mnie zobaczysz.
autor
smutne oczy
Dodano: 2007-11-10 11:46:09
Ten wiersz przeczytano 600 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Już po nicku da się zauważyć,jak muszą być smutne
Twoje oczy,Twoje wnętrze...bez powodu go nie
wpisałaś.Napewno wyda Ci się głupie co napiszę ale NIE
TRAĆ WIARY w lapsze jutro:)
Rozbiła bym na zwrotki, byłby bardziej przejrzysty.
Bardzo wyraziście i precyzyjnie ujęty temat. podoba mi
się
No więc nie zamierzam Cię pocieszać, wiersz jest
fajnie napisany. Pozdrawiam i życzę z całego serca jak
najmniej rozdroży w życiu
Pięknie i czule, sercem pisane.brawo
"Wszystko się ułoży" , "będzie dobrze" ile razy
słyszymy takie słowa?Zwłaszcza wtedy gdy potrzebna nam
przyjacielska rozmowa...Pozdrawiam i plus
Bardzo wiele czulosci i wyrozumialosci w Twoich
slowach a nie kazdy tak potrafi.Pozdrawiam serdecznie.