bajka

na Wojtusia z popielnika
iskiereczka mruga
chodź, opowiem ci bajeczkę
bajka będzie długa

była sobie biedna wdowa
dzieci miała siedem
wychowała sześć kurtyzan
chłopiec - tylko jeden

dniem i nocą siedział w izbie
i szkicował statki
był największym z wszystkich wstydów
,,ukochanej" matki

marzył o apokalipsie
krwawym końcu świata
w nikim nie widział bliźniego
doczesnego brata

śniły mu się krew, spaliny
łzy w dziecięcych oczach,
kosmos, diabeł, coś tam jeszcze
i ten jeden chłopak.

był to starszy syn starosty
oczy lazurowe,
jasne, postrzępione włosy
zdobią jego głowę.

więc powiedział:
,,list zapiszę,
niech się w końcu dowie,
że choć z ubogiego domu
kryć nie mogę w sobie"

matka tekst ten pochwyciła
w płaczu się zapadła
,,chłopca mego jedynego
zabrała moc diabła!"

,,nie chcesz, raszplo, po dobroci,
to po złości będzie!"
po tych słowach wszedł do izby
w swym szatańskim pędzie

jak wymyślił, tak i zrobił

w ogniu wieś stanęła cała
płomień zeżarł wszystko
Bóg mi świadkiem, że zostało
tam pobojowisko

chata wdowy też spalona,
bo tak niebo chciało
pśród rodzinnych precjozów
każdej córki ciało

nikt się nigdy nie dowiedział
kto ogniem zaprószył
nikt nie poznał tego chłopca
ciemnej, chorej duszy

na Wojtusia z ruin wioski
sypią się popioły
łzami pożar ugasiły
błękitne anioły

Wojtuś jest po drugiej stronie
Wojtuś nie ma dumy, żony
Wojtuś jest nieczystym duchem
Wojtuś - chłopiec wyzwolony

psychopatyczna bajka

autor

szpileczka

Napisany: 2019-04-01 Dodano: 2019-04-01 16:08:20

Ten wiersz przeczytano 1230 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie