Bajka o człowieku
Gdy BÓG stworzył człowieka
takie usłyszał pytanie:
Co będzie kiedy już skonam
Czy coś po mnie zostanie?
I BÓG w swym miłosierdziu
dał duszę mu nieśmiertelną
Lecz człowiek żądzami gnany
Stał się istotą przyziemną
Dziś BÓG patrzy z oddali
Ludzkich skarg ciągle słucha
Wielcy ludzie wciąż mali
Szukają zagubionego ducha
autor
Didri
Dodano: 2008-03-08 14:25:08
Ten wiersz przeczytano 791 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
"Wielcy ludzie wciąż mali"- jak dla mnie parametry
określające "wielkość" człowieka nie są sprecyzowane
dokładnie. Wielki człowiek to ten, który odnalazł w
sobie ducha! Wiersz z prawdziwym morałem.
Ważne by nie zagubić ducha w sobie...to pomaga być
człowiekiem.
Przeczytałam z przyjemnością. Bajka nie bajka - ale
morał jak sie patrzy!
dla wielu liczy się to co ziemskie, największą wartość
mają sprawy przyziemne. a tak prawdę mówiąc to
wcześniej czy później przestają mieć jakiekolwiek
znaczenie. pozdrawiam