Bajka o miejscu na Ziemi.

Pięknie jest dawać bezinteresownie...

Tak na prawdę wszystko da się opisać.
I to co małe i to co bliskie.
Tak samo jak to duże i to dalekie.
Używając kolorów, nazywając kształty, czasem nawet nadając nazwy.
Każda drobnostka może znaleźć swoje miejsce na świecie.
Ja tylko nie mogę opisać siebie.
Czy jestem duża czy mała?
A może zielona, albo trochę bardziej niebieska?
Bezwzględna? Oschła? Uległa? Cicha?

Nie wiem...
Ale wiem jedno.
Jestem drobnostką tego świata, która szukała swojego miejsca na ziemi.
Wytrwale.
Starałam się przystosować.
Z uporem.
Staram się kochać najmocniej jak mogę.
Wiernie.
Wybaczam to co godne wybaczenia.
Sprawiedliwie.
Oczekuję nagrody i pochwały.
Bez skutku.
Czekam na ciepło, zrozumienie i trochę uśmiechu.
Na próżno.

Kim więc jestem w ogromie dobra, które daję?

Chyba tylko drobnostką, która w ogromie własnego dobra traci na znaczeniu.

...lecz na dłuższą metę i to jest niedobre.

autor

czarny-diament

Napisany: 2007-06-03 Dodano: 2007-06-03 22:04:06

Ten wiersz przeczytano 618 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie