Bajka mojego życia

Opowiem wam bajkę,
Dość nietypowa bo napisaną językiem prostym,
taką potoczną mową..
Bajka będzie o miłości, jak zapewne wiecie,
Bo miłość to najpiękniejszy kwiat na tym świecie.
Lecz ta opowieść nie będzie szczęśliwa,
Nie będzie ślubu, ni balu, ani mięsiwa,
To będzie raczej wyciskacz łez,
Bo płakałaś Ty i płakałem ja też...
Bajka jest o mnie, o byłej już miłości,
Która zabrała mi wszystko, nie znając litości,
Zabrała mi świat, zabrała mi życie,
Bo chodząc po ścianach prosiłem o dobicie.
Lecz cóż to takiego, tam się wydarzyło?
Że wielką miłość, w ból i cierpienie przemieniło?
To piękne i silne uczucie, z boku nieskazitelne,
A jednak skończyło się marnie, tak daremnie.
Rozczarowałaś mnie Ty i rozczarował mnie On,
Nie spodziewał bym się, oboje wymierzyliście cios,
A ja stałem słysząc tylko "dzwon, dzwon"
Lecz wiecie już teraz, że racje ja miałem,
Mówiąc iż nic dobrego z tego nie będzie,
Ty płaczesz i szlochach chcąc do mnie wrócić,
I pytasz czy umiem wybaczyć?
Czy znów tak ślepy będę?
Oddałem Ci wszystko, lecz to za mało,
On dał Ci garstkę w dni parę,
I cóż było warte moje staranie,
Życie, radość, smutek i całe oddanie?
Gdy jeden człowiek chcąc Cie uwieść,
Robi to bez trudu, bo powiedzieć nie, nie umiesz...
Teraz Cierpimy z tego oboje, wiedząc że to nie wróci,
A ja mam tylko jedną nadzieję,
Że Twoja ślepota nikogo już tak nie zdusi.

autor

r0zm@rzoNy

Dodano: 2009-03-05 12:58:57

Ten wiersz przeczytano 491 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie