Bajka o nakręcanym żołnierzyku

Wracał żołnierz z wojen – z ochotą.
Miał dolary, miał euro, miał złoto.
A widoki?.. - "łał" – jednym słowem.
Przecież wracał z wyprawy bojowej.

Na żołnierza czekała nie jedna...
Ta pyskata, ta mała, ta wredna.
On się zaśmiał, bo widział – z daleka,
że ta piękna na niego też czeka.

Zakręciła mu nóżką – i brzuszkiem
bo go wzięła - żołnierza – "na muszkę'.

Zaraz – śluby radosne... - Jest w ciąży.
Żołnierz - znowu na wojnę... - Chce zdążyć...
Chciałby wrócić... - szybko zwyciężyć:
kupić dziecku – na gwiazdkę - półksiężyc.

(wrócił... - znacznie później... - na marne!
Był "kominiarz"! - dziecko – jest... – czarne!
Zapatrzyła się nędzna niecnota,
w Europę! - bądź obca!– jak obcy jest - chłopak).

Lecz – wysłuchał... "ja... – poroniła...
i pragnęłam dziecka – ogromnie.
- Ty – daleko: byłeś na wojnie.
Bardzo chciałam dać Tobie syna

by czekanie nie było daremne...

urodziło się! - w trzy czwarte roku,
lecz – niestety: to – było ciemne.
- Nie pisałam, byś miał – święty spokój.

To nieszczęście. - Bardzo mi przykro...
Nie zdradziłam, nie żadne"in vitro".
Z banku – wzięłam kroplę Twej spermy,
lecz – pomylił – "urzędas" niewierny.

Spermę miałam "na wszelki wypadek",
bo – tylko - dla dziecka był spadek.

.......

Po tym wszystkim – żyć mi się nie chce.
Ciągle płaczę – złamana – w ukryciu...
Czy zechcesz? (– ja - z dzieckiem!..) - czy zechcesz?
Czy już sobie odebrać mam życie?..

Ale... - Chłopczyk przecież... - Normalny.
Tyle tylko, że trochę jest – czarny.

Z charakteru – do Ciebie podobny...
Jeszcze wczoraj – bawił się "w armię".
Kiedyś – będzie z niego wojownik
- choć on – mówi... że chciałby mieć... - "farmę..."

Ale – dziecko jest moje... - więc... – nasze.
– Może... - zechcesz - polubić się z Jaszem..."

.......

Opowiastka... - że trudno uwierzyć...
więc?.. - co zrobi nasz dzielny żołnierzyk?

........

Dał jej wiarę – choć schudł co nie miara.
Jednak – żona – naprawdę się stara.
Dba o wszystko – w pokorze ogromnej,
że obiadków – to nawet nie wspomnę.

Po roku – przyjaciel mu powie:
"Znów szykują wyprawy bojowe.
Na powietrzu – odzyskasz zdrowie.
Jedź na wojnę – i szybko wracaj."

"Przecież jestem żołnierzem . - To praca."

I pojechał... - i – wkrótce wrócił...

By niewiasty - pogrzebem nie smucić
- odesłali go - w trumnie z mahoniem,
na podeście – ciągnionym w dwa konie.

Jest martwy... (Na tamtym jest świecie...)
Znowu marzy o pięknej kobiecie.
Właśnie żegna... - Rusza na wojnę...
Gdy powróci – już będzie spokojniej...

Worek złota z wyprawy przywiezie
albo zginie... - bo jest – żołnierzem.

"Dobrze – myśli – obrana jest droga:
gdybym zginął – to trafię do Boga,
karabiny - dla Niego – i miecze...
i odpocznę – w opiece - kobiecej."

Znowu zginął – i ... - trafił... - do Nieba,
(bo nie widział, że można inaczej...)

- I... - znów... - poszedł na wojnę –" w potrzebach..."

("Zaproszony" – przez Braci – na "czacie").

kwiecień 2016

autor

Wiktor Bulski

Napisany: 2017-08-01 Dodano: 2017-08-01 00:45:55

Ten wiersz przeczytano 1020 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie