Bajka o pajęczej nitce...

Z dedykacją dla prawdziwych przyjaciół...

Zawieszona w powietrzu pajęcza nitka
unosi się hen wysoko
i czuje się lekko i błogo,
nasyca pięknem swe oko.

Lecz nagle uczepił się nitki
dość duży pyłek zmartwienia
i ciężka kropla smutku...
Sfrunęła więc w środek cienia.

Tu nie jest już tak spokojnie,
zrobiło się zimno, zła szarość
i lęk wdarł się do jej serca,
błękit nieba w górze, tu ciemność.

Nić zrobiła się tak ciężka
pod warstwą kurzu zwątpienia,
że spadła całkiem na ziemię
w krainę zapomnienia.

I gdyby nie przyjazne dusze,
na wieki by tam została
i kochanego błękitu
już nigdy by nie ujrzała.


Rosa nitkę obmyła,
słonko ją wysuszyło,
wiatr mocno dmuchnął
i w niebo się wzbiła...

Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie...

autor

Jolcia

Napisany: 2006-09-20 Dodano: 2006-09-20 13:20:56

Ten wiersz przeczytano 778 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie