bajka o rozstaniu

Odchodzi podeszwa od buta,
chodzić w nich nie da rady.
Do sznurówki mówi sznurówka;
klej tu przyczyną jest zdrady.

Nie klej, lecz nici – pyskuje jej druga
i już między nimi zawiązuje się kłótnia .
A dziurka do dziurki tylko oczkiem mruga,
nie wiedząc, że wszystkich czeka dola smutna.

Chodzący w nich mocno się zdenerwował;
a wy cholewki!, ja wam dam się kłócić …
Ja przez was mam się rozchorować!?
I całą parę na śmietnik wyrzucił.

But, cóż but jest – kapeć duży.
Namęczyłem się w podróży
i znam ścisku „przyjemności”,
gdy bolały wszystkie kości.

I tak nastąpiło miłosne rozstanie :
sznurówek z oczkami
oczek z podeszwami
podeszew z butami
i butów z nogami.

Leżą na śmietniku, zaczynają szlochać.
Wtem nadszedł bezdomny, co u niego mało,
wyjął z kubła buty i się w nich zakochał;
ale wielkie szczęście dzisiaj mnie spotkało.

Morał :
Nie musisz się smucić,
gdy cię ktoś porzuci,
bo znajdziesz innego,
bardziej kochającego.

autor

yamCito

Napisany: 2006-09-15 Dodano: 2006-09-15 17:50:21

Ten wiersz przeczytano 926 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie