Bajka o śpiewających źródłach

Dla moich ukochanych bratanków- Kasi i Wojtusia

Gdy już słońce dawno zaszło za horyzont
i posnęły ptaki w cieple swoich gniazd,
złotym deszczem wprost na ziemię popłynęła
setka jasnych, migoczących lekko gwiazd.
I gdziekolwiek jasna gwiazda w ziemię wpadła,
wytryskało wnet źródełko z niej srebrzyste.
Odtąd w skwary letnie chłodu przyjemnego
udzielają ludziom wody ich przeczyste.
Kto w południe do źródełka się przybliży
i się w wody szept uważnie wsłuchać umie,
wnet usłyszy opowieści czarodziejskie,
które drzemią w cichym srebrnych kropel szumie.
O północy z głębi źródeł się dobywa
pełen mocy, krystalicznie czysty śpiew.
Cały Wszechświat słucha pieśni zadumany,
nawet wicher tan przerywa pośród drzew.
I śpiewają piosnkę swoją źródła srebrne,
aż nad łąką wczesnoranne wstaną mgły.
A gdziekolwiek dotrą pieśni owej echa,
ludzie jasne, uśmiechnięte mają sny.

Kalina Beluch

autor

kalina

Dodano: 2006-09-16 07:31:06

Ten wiersz przeczytano 1053 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie