Bałagan w głowie

Tak w głowie myśli tłumy, lecz kto to zrozumie. Jakim językiem pisane, tylko Bóg rozumie.
Do czego dążę, co oznaczają one. Chce wiedzieć koniecznie, ale zrozumieć, jak rozszyfrować coś własnego i tak zawiłego mam.
Głowie się od lat. Przychodzą i odchodzą, nie wiedząc jak. Po co i dlaczego, co przywołuje je.
Brakuje mi czasem sił, nie wiem którą drogą iść. Znaków nie widać, błądzę w umysłu ciemności.
Wołam pomocy, lecz jakby nie słyszał nikt. Stłumiony w gardle głos przez nieszczęsny mego życia los.
Szukam ratunku...

autor

kotek1665

Dodano: 2012-06-19 02:36:14

Ten wiersz przeczytano 531 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie