Balet ślepych sytuacji

Bardzo, bardzo stary wiersz.

Serce me na szybie, jak niewidzialna smuga.
Możesz zmyć kiedy zechcesz, mydliną cierpkich dłoni.
Od framug po klamki, rozstrojone pasma włosów.
Spaliny wchłonięte w paznokcie, mdłe ceglane usta.
Zabarykadowana tęsknota, miejsce klaustrofobii.
Gdzieniegdzie, nieme motyle uśpione w dźwiękach skrzypiec.
Balkon owinięty warstwą deszczu siarki, naszkicowana przyszłość.
Spaceruję pod rękę z panem schematem, w sukni z pragnień.
Chciałabym natęperować kredkę uczuć,
lecz grafit zbyt kruchy, by walca ze mną tańczyć.

autor

nagha

Dodano: 2007-01-15 19:49:17

Ten wiersz przeczytano 500 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie