balkonik

wszystkim, którzy siedzą wieczorami na balkonie

wtopić się w słońce
i w miasto
i w stal
wtrzeć się między ogień
i wmyśleć się w dal

wepłynąć w księżyc
i w beton
i w noc
na horyzoncie
światło żywi ktoś

wemknąć się w gwiazdy
i w pociąg
i w chłód
i w krew na chodniku
w pijanego ból

wejść w nieskończoność
i w spokój
i w śmierć
później wrócić cicho
pamięć tylko nieść

autor

dosTha

Napisany: 2005-06-24 Dodano: 2005-07-07 20:30:03

Ten wiersz przeczytano 2208 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nienumeryczny Klimat Rozmarzony Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie