Ballada O białym łabędziu

Siedzę w oknie już długo tak
Znów dookoła noc się stała
Z nieba sfrunął piękny ptak
A na jego grzbiecie wróżka mała

I usiadł ptak tuż obok na polanie
A wraz z nim wróżka mała
Usłyszeli duszy i serca ciche łkanie
Wróżka swą dłoń mi podała

Szepnęła cicho dotykiem myśli
Chodz ze mną i ze mną śnij
I niech Ci się wyśni
To czego nie ma nikt

Niech Twoje łzy przez noc popłyną
Nadzieja niech serce rozbudzi
Marzenia niech skrzydła rozwiną
Słońce na Twym niebie się budzi

Usiądz zatem na ptaka grzbiecie
Tęsknotę i smutek rzuć gdzieś w kąt
Ten piękny łabędz Cię powiedzie
Przez góry, doliny, na nieznany ląd

Zamknij swe oczy, otwórz duszę
Niech poniosą Cię Twoje marzenia
Ja miłością Cię swoją skuszę
Razem odkryjemy cud spełnienia

I dałem się porwać tej małej wróżce
Łabędz powiódł mnie w aksamitną noc
Gwiazdy świeciły jak diamentów kruszce
Poczułem prawdziwej miłości moc

Nie wiem być może tylko śniłem
Puszczając swojej fantazji wodze
Lecz miłość w swoim sercu odkryłem
Już w tęsknocie i ciemności nie błądzę

autor

Bedal

Napisany: 2014-02-22 Dodano: 2014-02-22 13:05:40

Ten wiersz przeczytano 1387 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie