BALLADA GRAMOWFONOWA cz.1 WYBORY

Wszystkim moim nowym przyjaciołom, płci obojga i "po piórze"...Lubię opisywć eventy, zanim się odbyły. Oto próbka ...

Mili Państwo „Poetyczni”! Samozwańcy? Też, nieliczni…
Ot na przykład, w mej osobie (co ja tu właściwie robię?)
Widzę gesty aprobaty, unisono, nie jak w Sejmie. Nie na raty…
Pokrzepiony tym widokiem, słów zaleję Was potokiem.

Było sporo niespodzianek dzisiaj w „GRAMOFONIE”,
lecz niektórych nie ujawnię, a inne odsłonię.
Pierwsza, którą chcę przemilczeć, to moja obecność,
lecz napomknę o tym słówko. Vis maior, konieczność…

Dziwny ze mnie jest poeta, tego nie ukrywam.
Kiedy czytam moje wiersze, to... aż boki zrywam.
I ze śmiechu oczywiście, lecz bardziej, z rozpaczy,
że ta moja „poezyja” kanony wypaczy.

Ale stało się, więc nie narzekam i wszystkim dziękuję,
a przepraszam te osoby, którym… nie pasuję!
Przystępuję więc po krótce do meritum sprawy.
Dzisiaj „Fatum unicatum” był dla mnie łaskawy.

Otóż chwilę po otwarciu przez BASIĘ zebrania,
głos zabrała pani MARIA, w sprawie… głosowania.
Najpierw, kto miał przewodniczyć, w dzisiejszym „soborze”.
Każdy, rzekła pani Świebodzińska”, sam się zgłosić może.

Jako znany pingpongista, refleks mam w nawyku.
Pierwszy łapę swą uniosłem, no i co? Po krzyku.
BELLA w klapę mi przypięła plakietkę... PREZESA.
Głośny aplauz wyraziła z Art-Szansy TERESA.

Ten przedziwny regulamin, rodem z Świebodzina,
pochwaliła druga MARIA, tucholska dziewczyna,
Chcąc się zaraz przypodbać miłej Czerskuszance,
poprosiłem: „Nalej wina gołąbeczko, każdemu po szklance".

Sam zasiadłem jak to PREZIO, za stół prezydialny.
Lampkę wina przekąsiłem... opłatkiem paschalnym.
Wygłosiłem patetyczne, krótkie przemówienie,
zapewniając, że jak trzeba… to zasady zmienię.

Tylko zapomniałem czego, Alzheimer zadziałał...
Nie dość tego, część poetek z krzeseł powstawała.
Myślę sobie, ale siara, chcą opuścić salę,
ale nie, „Sto lat” mi odśpiewały, więc się tym pochwalę.

Męska część tego „Konwentu” nie była kontenta.
Mieli bowiem z PTYSIA (Basi) zrobić prezydenta.
Jejbył tobył niecny pomysł, choć w moim przypadku,
chętnie fotel mu przekażę, lecz poczekaj bratku.

ALĘ ANIĘ powołałem na protokolankę,
a TERESĘ skojarzyłem z WALDKIEM… nie na randkę!
Powierzyłem im obojgu nadzwyczajną misję,
w TV Gdańsk niechaj załatwią choćby retransmisję.

Z tą „divide et impera” byłem już zbratany,
dwie IRENY namówiłem na mecz rymowany.
Kwidzynianka coś o Gdyni, Syberianka? Powrót!
Miały pisać, ripostować... taki tam kołowrót.

Faktem, więc stawało się „Gremium Kierownicze”.
Jeszcze KAROL oraz inni, wszystkich nie wyliczę.
Wprowadziłem zamieszanie, nikt się więc nie nudził,
gdy wtem, dość niespodziewanie … „WECKER” mnie obudził!

autor

DoCent 1

Napisany: 2019-04-15 Dodano: 2019-04-15 07:39:23

Ten wiersz przeczytano 2104 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie