Ballada o królu

Dobre chęci a nie czyny w każdej władzy dziś widzimy.

Król co władcą był krainy,
która wzrosła na wyżyny
dzięki jego cud zasługom
w dobrobycie trwała długo
postanowił rozdać złoto
by do raju dojść piechotą.

Dekret wydał więc o świcie,
że nagrodzi należycie
szlachtę całą, plebs wszelaki
nawet zbójców - rzekł dla draki.

Niech się stawią tu mieszczanie,
każdy garść złota dostanie
brać stolarska i garncarze
szewcy, krawcy i piekarze.

Listę długą wnet sporządził
i nikomu nie poskąpił.
Kiedy dekret był gotowy
sapnął i rzekł - mam to z głowy.

Heroldowie w mej krainie
słowa głoszą o nowinie.
Wieść płynęła lotem ptaka
bo nie była byle jaka.

O godzinie wyznaczonej
wszyscy walą w jedną stronę
już jest rynek zapełniony
tłum milknie zaciekawiony.

Wyszedł król w złocistej szacie
za nim skarbnik jest w krawacie
władca rzuca mu pytanie
ile każdy dziś dostanie.

A urzędnik zbielał nagle
dostał szybko wiatru w żagle
zniknął rychło za zakrętem
rzucił tylko pismo zmięte.

Król je dłonią rozprostował
jak przeczytał zaraz schował
spuścił głową, zdjął koronę
szybko poszedł w swoją stronę.

Jaki morał z tego płynie?
lepiej rządź w swojej krainie
zacznij kumać jak i czego
a nie wyjdziesz na głupiego.

autor

Helios

Napisany: 2009-09-12 Dodano: 2009-08-15 00:04:52

Ten wiersz przeczytano 1076 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Satyra Klimat Obojętny Tematyka Polityka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie