ballada o rybaku(poezja śpiewana)

płyniesz do niej w wieczór wilgotny jak lochy
księżyc leniwie świeci noc jest taka niemrawa
harpun gotowy jest już do łowów rokoszy
nalegasz żądasz ona przesiąka tobą jak deszczem trawa

jej naga skóra bez żadnych klejnotów
wciąż wąskie przejścia i małe wyboje
całujesz dziewiczą parę twardych rubinów
niespodziewanie ona na tobie już dryfuje

niosą się wśród żagli podniecenia nuty
ciała kołyszą się w takt drgań i uderzeń
magiczna kotwica twarda jak z granitu
wciąga ją w nieznane dotąd wirarze

płyniecie w sobie dalej zsynchronizowani
zmęczeni spoceni ona na górze to znów pod spodem
księżyc penetruje dobę lubieżność się pieni
krople w ekstazie spłyną po skórze nasiąkniętej jodem


kołysze się pokój gwiżdżą szczęśliwe oddechy
twarz spoliczkowana włosami twój język w jej ustach tonący
zamknąłeś w twej sieci wszystkie jej wdechy i wydechy
by zatrzymać je przy sobie gdy znów słońce was rozłączy

autor

nadzieja-speranza

Dodano: 2010-12-02 16:11:47

Ten wiersz przeczytano 894 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie