BALLADA O SKURCZYBYKU

(UWAGA: ballada nie dotyczy żadnej bejowej Aldony)

Tradycyjnie siedziałem przy knajpianym stole,
Patrzyłem obojętnie w nazbyt zimną colę.
Gorzały nie piłem, w myślach przeklinałem,
Gdy nagle weszła ona i wtedy zdębiałem.
To była ona – Aldona, przeze mnie porzucona.

Bezwiednie na szklaneczce zacisnąłem palce,
Poczułem kolkę w brzuchu i na pęcherz parcie,
Gwałtowne powiek skurcze złapały mnie, kurcze,
I wtedy zrozumiałem, że się w sobie kurczę.
To była ona – Aldona, przeze mnie porzucona.

Poczułem mego ciała znaczące zmniejszenie,
Przecież obiecałem, że z nią się ożenię,
Zapewniałem, że kocham, choć myślałem skrycie,
Że ją wkrótce porzucę, gdy się nią nasycę.
To była ona – Aldona, przeze mnie porzucona.

Ona szła w moją stronę kołysząc biodrami,
Zmniejszając nieustannie dystans między nami.
Nagle ... przeszła, bo mego kurczenia wynikiem
Było to, że się stałem małym SKURCZYBYKIEM!
To była ona – Aldona, przeze mnie porzucona.

autor

KapRysiek

Dodano: 2007-01-18 15:36:47

Ten wiersz przeczytano 760 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie