Balonik

- Tatusiu, kiedy mamusia przyjedzie?
- Już za chwileczkę córeczko, zaraz pociąg na stację wjedzie,
- A to jest pociąg pospieszny, czy osobowy?
- I ten i ten, nie zawracaj kochanie głowy.
Czekają tak na przyjazd mamy cierpliwie,
Nie było jej dwa miesiące, chwile są bardzo tkliwe,
Dziewczynka niecierpliwi się, doczekać już nie może,
Ojciec też, trzyma kwiaty w czerwonym kolorze,
Mała patrzy- pan z balonikami po drugiej stronie,
O tak! Nagle balonik się uśmiecha, macha wstążką do niej,
Balonik fajny, żółty, odzywa się pragnienie,
Tata kup! Ja go chcę, zdania swego nie zmienię!
Tacie się iść nie chce, ma inne obmyślone plany,
Wziąć rodzinę na spacer, tak od dawna chciany,
Daje córce pieniążki - Tylko nie zgub ich potem,
Kup, uważaj na ulicy i wracaj z powrotem.
Mała biegnie, leci- już buzia roześmiana,
Balonik wesoło dynda- ta rzecz bardzo chciana,
Wbiega na jezdnię trochę roztrzepana,
Auto? Oj tam!...kwiaty lecą z rąk starszego pana,
Dziecko leży, obok sandałek na ziemi,
Krew, włoski rozwiane, zaraz gapiów pełno cieni,
Z rączek wypadł mały pluszowy słonik,
A nad nimi huśta się beztrosko na wietrze żółty balonik...

Przy grobie córki matka kołysankę nuci, Kapią na marmur gorące łzy, Nad nią drzewo szumiące cicho sie smuci, A obok gdzieś pachną tajemniczo bzy.

autor

Paweł Wosiak

Dodano: 2008-09-19 00:41:44

Ten wiersz przeczytano 1896 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie