balonowa dziewczynka

Teraz wracam pod Twoje pierwsze wiersze.
Ten jest przeuroczy:)

Ja widzę bardzo fajny obrazek, jak unosisz się lekko
(może z kimś...) jak dziecko. Super oderwanie od
rzeczywistości. Wiersz bajka - obrazek. Bardzo mi się
podoba:)

a dla mnie to taka krótka bajka, a własciwie jej
pragnienie ucieczka od chemicznej rzeczywistości, a
omijanie fal radiowych to jakby podświadome szukanie
tych prawdziwych, tych na których nadają te same osoby
- tak sobie to odczytałem :)

krotko, lubie tak:) dla mnie ten tekst nie jest o
marzeniach..ja w nim czytam o rozgoryczeniach

Dziś Twój wiersz króciutki,ale również pięknie piszesz
o marzeniach,które można by nazwać
..nadzieją.."polecimy razem..."takie magiczne słowa
jak ta chwila w której razem się uniesiecie w
obłoki...bycie razem to szczęście które jest
darem,więc unieście się na tym baloniku,omińcie
wszelkie przeszkody,choć gdy spojrzysz w dól zobaczysz
że będzie doganiać Cię przeszłość,ale warto podjąc
ryzyko...a może później będziesz spadającą gwiazdą
która będzie spałniać każde życzenia... hm...

Na Walentynki jak znalazł. Baloniki jednak bywają
nietrwałe...

Cała jesteś fal wiązką, którą twój mózg generuje,
widoczną na zewnątrz warstwą wąską tworząca aurę -
nie wielu ją czuje!Wysyłasz balony jak sondy w kolorze
czerwonym i czekasz aż on będzie
Tobą zachwycony? Jest jeden drobiazg
(znów nie dodali ) - oboje musicie nadawać na tej
samej fali.

"Ulotny" wierszyk (nie tylko o marzeniach).