Banalna historia sąsiedzka...

Pani piekło za zasłoną
łzy połykam w złości tonąc
z okna widzę dobrze Pani głaz

w windzie chwila lecz niedługa
czy to do mnie Pani mruga
tak uroczo że ukłoniłbym się w pas

och ciało obce w Pani oku
krzyki męża i niepokój
to przepraszam nie zapytam drugi raz



Dzień dobry. Jestem sąsiadem, mieszkam od niedawna naprzeciwko
i zakochałem się w pana żonie.
- Słucham?
Jestem sąsiadem i kocham pana żonę.
- Proszę wejść, niech Pan usiądzie.
Dziękuję, można tu na fotelu?
- Tak, proszę się nie krępować.
Dziękuję.
- A ona? Co na to ona?
Jeszcze o tym nie wie, pomyślałem, że to Pan powinien
się dowiedzieć pierwszy — jestem gentlemanem.
- Tak, rozumiem, takie rzeczy się zdarzają. Wywrócenie szklanki podczas posiłku nie jest brakiem kultury. Brakiem kultury jest robienie z tego afery.

I tu się z panem zgodzę, w stu procentach, gdyż podobnie jak Pan nie jestem stanu wolnego, co jeszcze bardziej komplikuje okoliczności.
- Czy swoją żonę już Pan poinformował?
Oczywiście, jakbym mógł inaczej. Wyjechała rano z dziećmi na wieś, będzie tam jakiś czas, dopóki...
- Właśnie wróciła żona. Marylko, pozwól tu na sekundę skarbie.
O co chodzi?
- Ten Pan zakochał się w tobie.
A co mnie to interesuje, ja nie mam czasu, ja mam kochanka.
- Drogi sąsiedzie w takich okolicznościach nic więcej dla pana nie mogę zrobić.
Rozumiem — miło mi było poznać sąsiada.
- Mnie również. Do widzenia
Do widzenia.

autor

raskolnikowski

Napisany: 2021-04-23 Dodano: 2021-04-23 12:35:41

Ten wiersz przeczytano 562 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Wesoły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie