Banita

Słońce mym przewodnikiem,
Zamknąłem za sobą drzwi.
Ta droga jak wąż się wije
I nie ma odwrotu już.

Rzuciłem słowami,
Ciężkimi, jak ołów!
W odwecie
Skreślone me imię,
Z księgi żyjących
Dla tego świata...

Domem mym przestrzeń,
Co gna, pędzi, ucieka.
Więc chwytam się wiatru,
Jak brzytwy tonący.

Wiatr wyrył me imię,
Na piasku wybrzeża płaskiego.
Woda z górskiego potoku,
Spłukała me myśli namiętne.
Rozmawiam już tylko czasem,
Z echem - jedynym mym przyjacielem...

autor

Lonely wolf

Napisany: 2008-08-09 Dodano: 2008-08-09 15:14:30

Ten wiersz przeczytano 609 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie