Banita

z piersi kryształ mojej duszy wyjmuję
chcąc go komuś podarować
samotnie w pustej sali nadal stojąc
naga pod spojrzeniem mego boga

a może też z czasem miłość, miłość
mój kryształek mnie z rąk zabierze?
każdej minuty oczekując w ciszy
z kolejną sekundą czegoś jej ubywa

że banitą uczuć nadal jestem
zawieszona w podziemiach serca
gdzie krzyżują się cele i marzenia
których coraz więcej,
coraz więcej przybywa

ty wiesz i ja to wiem,
że słowa ciągle są puste
kiedy otula je wroga,
taka cisza bezduszna

jest też i zimny cień
twój za każdym lustrem
a ja się odwracam,
odchodzę, na krótko...
bo muszę...

"...Teraz śnię, po prostu śnię W zmęczonej wyobraźni W ogrodzie wewnątrz mnie Skulony w moim śnie Tylko to mi się zdarza naprawdę..."

autor

Luiza

Dodano: 2007-01-24 00:01:51

Ten wiersz przeczytano 520 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie