Baranek

Nie ma miłości. Nadzieja utracona;
sens mego życia, kochania – wyszydzony,
rozciągnął bezradnie na krzyżu ramiona;
umiera – przez Boga nawet opuszczony.

Zgasło Światło Świata – nie widzę już drogi;
pośród spraw i ludzi stoję zagubiony.
Upadnę i zginę w ciemności złowrogiej,
jeśli mnie opuścisz, Boże Nieskończony!

W noc ciemną któż szuka nadziei promienia,
kiedy marnej iskry nie jest skrzesać w stanie?
ON SAM mrok rozświetli nadzieją istnienia:
przez wodę i Ducha wraz z Nim zmartwychwstanę!

Nadzieję znalazłem, Panie Wywyższony,
w ofierze Krwi Twojej i w Twym zmartwychwstaniu,
dlatego z ufnością, wiarą ponaglony,
życie Ci powierzam i moje kochanie.

Wielkanoc 2003

autor

łosiek

Dodano: 2005-03-25 00:41:23

Ten wiersz przeczytano 633 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie