Baranek

Nie miał postawy ani urody,
nic czym by cieszyć mógł ludzkie oko,
Baranek Boży, cichy, pokorny,
ostoją naszą jest i opoką.

Trzciny ugiętej wiatrem nie złamał,
drugim policzkiem przyjmował razy,
zaznał czym głód jest, cierpienie, zdrada,
ofiarą za nas jagnię bez skazy.

Czego doświadczył naszą zasługą,
przez tłum wliczony do łotrów grona,
doświadczył pokus, poddany próbom,
cierpiał i umarł, lecz śmierć pokonał.

Wstąpił do nieba z Ojcem królować.
Przy wtórze trąby u dziejów kresu
wróci, prowadząc anielski orszak,
wziąć nas do siebie.


"Przyjdź Panie Jezu."

autor

bjedrysz

Dodano: 2012-04-03 10:32:19

Ten wiersz przeczytano 2015 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie