Bard wędrowny

Delikatnymi ruchami palce uderzają,
O napięte struny klasycznej gitary,
Dzień w dzień jedną melodię wygrywają,
Którą kiedyś nauczył mnie pieśniarz stary,
Cierpliwie wędruję i z cierpliwością anioła czekam,
Aż ktoś mi odpowie tą samą melodią,
Będę tak szedł, dopóki cię nie spotkam, przyrzekam,
Na moją gwiazdę przewodnią,

Na kartce papieru cienką kreską każdego dnia,
Rysuję tę jedną z milionów ludzkich twarzy,
Jestem pewnien, że moja duszą tę twarz zna,
Lecz czy znaleźć ją w końcu mi się zdarzy?
Choć już palce bolą od uderzania w struny,
W upalny dzień nie ma cienia aby się schować,
Od ranka do zachodzącego słońca łuny,
Gram i śpiewam zapomnianej ballady słowa,

Jesteś moim ciepłym światłem, zdolnym do
tego aby iskra w chłodnym sercu mogła zapłonąć,
Chciałbym wyjść na spacer w tym świetle,
Zanurzyć się w nim i utonąć...

autor

Serafin

Napisany: 2005-02-24 Dodano: 2005-02-24 13:26:16

Ten wiersz przeczytano 615 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie