Bardzo krótko happy end

Rozdęło się życie,
rozwinął się wachlarz niepoliczalnych możliwości.
Zagubiłem się wśród ścian pokrytych wiedzą;
Lgniemy do siebie poprzez mech.

Drżą mi dłonie.
głód gasi światło dnia,
strzałem w słońce grożą mięśnie,
rozpadają się zmysły, impulsy zamierają.

Wołasz mnie nieusłyszanym krzykiem,
więc biegnę do Twojej plamy.
Po drodze ginę wraz ze światem-
w najszczęśliwszym momencie życia dają mi niebo.

Istnienie sprowadziło mi się do
smakowania miodu i czerpania z nocnika.
Szambiana śmierć z diamentem na czubie
potwierdziła regułę...

Wrócę po Ciebie

Dla drogiej p. profesor. Niech Bóg ma Cię w swojej opiece, kobieto, bo według moich pragnień jesteś potępiona.

autor

Baca

Napisany: 2006-08-26 Dodano: 2006-08-29 01:03:38

Ten wiersz przeczytano 410 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie