Barwy jesieni

Tak nieśmiało na wietrze szeleści
szkarłat plamą na ścianę rzucony,
gdy młodzieniec porywczy pieści
siwe skrzydła ku niebu wzniesione.

Tu mgła się ściele białym dywanem
strzegąc zazdrośnie czyste złoto pól,
tu drżą leciutko głębokim szafranem
korale drzew nim pęknie wiotki sznur

Błękit fal w bezkresnym oceanie nieba
czasem gubi się w pianie stalowoszarej.
Zaskoczona gromem, od błyskawic ślepa,
kasztanowa Jesień dzielnie płynie dalej

Coraz ciszej przemyka świt pastelowy
Malachitem i bursztynem wciąż skrzy się las.
Coraz bardziej się śpieszy zachód purpurowy,
Gdy kroplą srebra przez palce spływa czas

autor

emmanuel

Napisany: 2019-10-18 Dodano: 2019-10-18 22:11:29

Ten wiersz przeczytano 651 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie