Barwy osamotnienia

Twój szept jest niesłyszalny. Samotność trzeba
wykrzyczeć i wyjść do ludzi, oni też potrzebują
towarzystwa. Ciepły wiersz, choć smutny. +

PRZYTULAM TWOJĄ SAMOTNOŚĆ-MOŻE JUŻ NIE BĘDZIE TAKA
SAMOTNA?

ładny niebanalny wiersz...tak naprawdę samotny jest
każdy człowiek

Szczescie nie liczy lat, szczescie nie szuka partnera,
szczescie sie skrywa pod Twoich oczu tafla blyszczaca,
pod ta zmarszczka na czole i na skroniach opruszonych
siwym wlosem...nie wie co to godzina, minuta, nie nosi
zegarka, dlatego wytrwale na nie czekajmy, ono
przyjdzie, wtargnie i mocno odbije swe naturalne
piekno...Slicznie.

lubię jak słowa spływaja na papier,lubię odkrwanie
znaczeń ,łączenie słów .często zaskakujących u różnych
autorów.dlatego warto pisać i warto czytać

Smutne...napewno wiele osób odnajdzie w Twoich słowach
siebie...Tylko,czy warto zamykać się w samotności?
Przecież nie wiemy,''czy za rogiem nie stoją Anioł z
Bogiem'' i nic nie jest przesądzone.Tylko musimy
chcieć wyjść 'z ukrycia'... ;)

Mimo wszystko znajduję odrobinę optymizmu w tym co
czytam. I cieszę się z tego. Pamiętasz o czym kiedyś
rozmawialiśmy i o czym tak niedawno mi przypomniałeś?
Trzeba się uśmiechać - świat garnie się do takich
ludzi. A razem ze światem przyjdzie ktoś i odgoni
samotność - sam mi tak mówiłeś więc trzymaj się tego.
Pozdrawiam (K)

Bardzo ładny wiersz traktujacy o samotności.
Ładnie namalowany nastrój wyrażeniami poetyckimi.
Wiersz nie nastręcza większych problemów
interpretacyjnych.