Baśń o cudownym leku.

W zamku na polanie wśród drzew, pięknych kwiatów oraz zaprzyjaźnionych zwierząt mieszkała dobra wróżka, która opiekowała się wioską znajdującą się nie daleko jej zamku. Z drugiej strony wioski były bagna, na których swój okropny zamek wybudował zły, brzydki czarnoksiężnik, który mieszkał wraz ze swoimi brzydkimi sługami. Wszyscy oni byli wrogo nastawieni do mieszkańców. Czarnoksiężnik za pomocą ksiąg czarodziejskich zrobił eliksir starości i chorób jego słudzy zatruli tym eliksirem studnie w wiosce. Odtąd mieszkańcy starzeli się szybko oraz nękały ich choroby. Dzieci w ciągu kilku dni stały się osobami dorosłymi.

Wróżka widząc co się dzieje, chcąc pomóc swoim podopiecznym zaczęła zbierać zioła, aby mogła zrobić antidotum na eliksir. Wszystkie mikstury wypróbowała na sobie stając się, a to kotem, ptakiem, bardzo starą babcią, aż wreszcie udało się jej zrobił z ziół mieszankę, która pomogła mieszkańcom wioski. Ludzie w wiosce znów byli szczęśliwi i zdrowi. Czarnoksiężnik był bardzo zły z tego powodu.

Wróżka kilka razy próbowała zaprosić go do siebie na herbatę z dzikiej róży lecz on ciągle odmawiał, w końcu jej się udało. Czarnoksiężnik przyszedł wraz ze swoimi sługami dobra wróżka podstępem poczęstowała ich miksturą. Była wielka przemiana, czarnoksiężnikiem okazał się książę, a jego sługi to Giermek i kucharz. W niedługim czasie w wiosce odbyło się huczne wesele dobrej wróżki i księcia. Jadła i picia było w nadmiarze. Sama tam byłam i miód i colę piłam.

autor

Baśka

Dodano: 2006-07-03 20:02:56

Ten wiersz przeczytano 670 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie