baśń o malarzu

z dedykacją Przyjaciołom oraz Pani za którą malarz w ogień wskoczył

był sobie kiedyś na świecie malarz
co chodził w porwanych skarpetkach
przykrywał je ciężkim obuwiem niczym
dorosły szewczyk dratewka

na plecach miał zawsze tamborek
bezużyteczny lecz jako pamiątkę
w kieszeniach odprute guziki
i myśli zbłąkanie świadome

teoretycznie nie robił wiele
siedział najczęściej na krześle
niedbale trzymając w dłoniach
krzesiwo i pióro wieczne

jedyną jego czynnością
prócz spania jedzenia i myśli
było ruszanie pędzlem po płótnie
farbami wody i iskry

malował całymi dniami pejzaże
ogrody pastwiska lasy niekiedy
a w ramach odskoczni od normy
nieba abstrakcje i dzikie szałasy

burzliwą miał swoją naturę
wrażliwy bardzo na sztukę
nie lubił trzymać jedynego tematu
malował zawrze pod nuty




kiedy odwiedzał go stary mędrzec
tydzień z nim spędzał na włościach
aby wciąż się rozwijać malując
książki, globusy i króla

innym znów razem napisał
aby kochany siostrzeniec przyjechał
ratując wenę kredkami dłoni
i odtąd chłopiec był bohaterem

jednakże razem ostatnim
krew w nim się skrzepła sowicie
kiedy nikczemny nicpoń zadzwonił
udając boa i zygzak

stworzył więc kilka portretów
krwistego rycerza z widłami
który przez całe życie kładł kwiatki
pod zdrową żywność w oddali




szybko się jednak znudził brązami
do których przymuszen był bowiem
i znów maluje pejzaże szczęścia idei
dla pani za którą w ogień wskoczył

autor

Emilia Szumiło

Napisany: 2007-05-02 Dodano: 2007-05-04 09:29:04

Ten wiersz przeczytano 669 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie