Baśnie nocy

Dziękujesz słońcu jak za przyjażń swemu bratu,
A ja wolę mlczący księżyc w pełni majestatu
Z milionami dworzan, którzy miejsce swoje znają,
Co zaczerpnąwszy srebra, nieba granat rozświetlają.

Nocy dumna, strzegąca tajemnic i skryta
- Poświatą mgieł, refleksem gwiazd ziemia okryta;
Tutaj oczy twe ujrzą czego teatr nie pokarze,
Powstaną najdziwniejsze, powołane do zycia miraże.

Już na polanie w srebrzystej smudze Diana
Bezszelestnie tańczy, w suknię z pajęczej nici ubrana,
Już krąg wokół niej jasnolice elfy utworzyły
Stąpając lekko zwiewnością księżyc olśniły.

Nawet gnomy ośmieliły się wyjść lekko zawstydzone,
Że natura bez przyczyny dała im ciała zeszpecone,
Ale i one niecierpliwie przestępując do grona dołączają,
Ośmielając się dotknąć elfów o brzydocie zapominają.

Kilka rusałek cichcząc Dianie się skłoniło
Po czym w rytmie walczyka ogólną radość roznieciło.
Suną zwinnie, wirują suknie - lecz co to? co to było?
- Już czas, wstawaj szybko, czy coś ci się śniło?

synkowi do poduchy

autor

Scorpio

Napisany: 2006-11-20 Dodano: 2006-11-21 19:52:50

Ten wiersz przeczytano 817 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie