Batszeba

w drżącej dłoni trzyma list.
Jest skupiona, zanurzona w słowach,
które zapamiętają stulecia:

Dawidzie,
wszystkie winy policzone, nie pytaj
skąd wyrzuty sumienia. Zapomnij
o przyszłości - drogi zamknięte,
jutro wiatr zdmuchnie nasze imiona.

Na sztalugach czeka rozpięte płótno,
kolory wybrane: brązy, żółcie, czerwienie.
Tylko mistrz potrafi tworzyć światło,
wystarczy gruda farby - barwne plamki
uwiecznią rozpacz i radość.

Przez chwilę spotykamy się wzrokiem,
coś ciepłego rozrywa tkankę.
Powiedziałaś - drzewo rośnie we mnie,

dojrzewam

autor

Jutta

Napisany: 2018-09-21 Dodano: 2018-09-21 14:31:58

Ten wiersz przeczytano 945 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie