Będę
Tylko pomniki zostaną po nas?
Nagrobków las
po ludziach zwyczajnych
lub niebanalny
na obelisku wizerunek
po tych, których najbardziej brakuje?
Czy nic więcej, ponad kamienie
i ze śmiercią potomnych - nieme
zapomnienie?
Gdy ustanie ostatnie serce
z tych co pamiętały,
będą tyko ptaki, hołd nam składały?
Nie zgadzam się na to. Nie chcę.
A może pozwolić, żeby cykl się zamknął?
Nie płakać nad ostatnią zapisaną kartą.
Tak zwyczajnie odejść, zawrzeć życia
księgę,
przecież w Wiecznym Świetle i tak zawsze
będę.
autor
DoroteK
Dodano: 2010-09-20 07:24:39
Ten wiersz przeczytano 1835 razy
Oddanych głosów: 43
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (40)
Witam w Nowym Roku 2022 i życzę zdrowia oraz
szczęścia.
Bardzo melancholijne wersy, ze świetną puentą "
przecież w Wiecznym Świetle i tak zawsze będę",
pozdrawiam ciepło.
Najważniejsze żeby została po nas miłość.
Pozdrawiam serdecznie :)
Podpisuję się pod komentarzem Sotka :)+
nie rozpłyniemy się na wietrze...będziemy tym
wiatrem...
Każdy z nas po sobie pozostawi jakiś ślad mhmmmm mały
czy duży to nie jest aż takie ważne...najważniejsze
jest aby zawsze sobą być...Pozdrawiam serdecznie:)
Niestety (?) - podpisuję sie pod pierwszymi zwrotkami-
gdy umrą ci, którzy nas pamiętali- staniemy się
jedynie grobem, kawałkiem granitu/lastryko z wyrytymi
dwiema datami. Świat zapełni miejsca po nas,
rozpłyniemy się na wietrze- smutne, lecz prawdziwe.
Myślę, że wiele po nas zostanie. Nasze czyny i miłe
wspomnienia będą najlepszym pomnikiem naszego
istnienia. Pozdrawiam:)
Szukasz ciekawszych tematów - dobrze! W sumie właśnie
tematyka była twoją słabością do tej pory.
Gdy żyję dobrym życiem i dobrocią innych obdzielam to
nie cały umrę, cząsteczki mej dobroci żyć nadal będą.
:) POzdrawiam
Witaj, jesli mozesz skontaktuj sie,prosze, ze mna na
gg, Chcialabym porozmawiac na temat Twojego wiersza.
Pozdrawiam.
Urzekła mnie rytmika i melodia tego wiersza - pod tym
względem jest doskonały!
A przemyślenia zawarte w utworze?
Mam podobne i w niejednym utworze je przemyciłem.
I tak zawsze bedziesz...ladny wiersz:))
Ciekawy wiersz, chyba każdy z nas obawia się
zapomnienia. Pozdrawiam.
Hmmmm....Zamyśliłam się czytając Twoj wiersz.
ŁADNIE...
witaj Dorotko, ja wierzę, że zawsze coś pozostanie po
nas, /zdjęcia, przekaz ustny/
a może będą jeszce inne sposoby pamięci?
pozdrawiam .