Bejowianie
Mówi się o nich: Bejowianie.
Łączy ich pióro nie do zdarcia.
I w wierszu cieszą się spotkaniem,
by w takiej formie świat wyrażać.
Tu zawiązują się przyjaźnie
i nawet kiedy nie w smak komuś,
to Bejowianom jeszcze raźniej.
Problemy łączą ściany domu.
I chociaż każde pióro inne,
niebo nad nimi takie samo.
Wersy sie śmieją, łkają. Ciszej!
Ktoś właśnie odszedł. Został anioł.
I co by jeszcze tu nie mówić,
zakończyć trzeba: Bez obawy!
Bej piórem, sercem ludziom służy.
I pozostanie - jak świat światem.
Komentarze (46)
Nie jeden anioł tu krąży. Ładnie.
Bejowianie to my :)
Ładnie, magdo* :)
jak świat światem,
zima zimą, lato latem,
jak jajeczko, to na twardo -
słowa Magdy czystą prawdą
serdeczności Magdo :)
Ładnie o spotkaniu na Beju.
Pozdrawiam :)
Bej piórom sercem swoim służy.
Niech tak zostanie - świat bez skazy.
Piękny wiersz o nas stworzyłaś,
sens bycia razem, fajnie ukazałaś,
na bardzo duża pochwałę zasłużyłaś,
pisząc go, czasu na pewno nie zmarnowałaś.
Pozdrawiam. Miłego dnia :)
genialny...amen:) pozdrawiam Madzia
Ładnie. Ale i tu ludzie najczęściej po prostu mijają
się.
ładnie o Beju i nas...
jak to Bejowianie
swój Klan mają
nawet dla tych co kłamią
lecz łączy ich pióro
gdzie nikt nie zapytał
jakie? w:)
A czy ktoś pamięta jeszcze ś.p.Neris, która tak ładnie
pisała na tym portalu?
Życie ma swoje prawa, najlepsi za szybko odchodzą.
Pozdrawiam.
pięknie magdi i nich tak zostanie ...
Witaj Madziu:)
Zrobiłaś chyba nam wszystkim wspaniałą niespodziankę
tym wierszem.Nawiązując nie tylko do naszej Oli:)
Dziękuję:)
Pozdrawiam serdecznie:)
Lubię :)