Bejowianie
Mówi się o nich: Bejowianie.
Łączy ich pióro nie do zdarcia.
I w wierszu cieszą się spotkaniem,
by w takiej formie świat wyrażać.
Tu zawiązują się przyjaźnie
i nawet kiedy nie w smak komuś,
to Bejowianom jeszcze raźniej.
Problemy łączą ściany domu.
I chociaż każde pióro inne,
niebo nad nimi takie samo.
Wersy sie śmieją, łkają. Ciszej!
Ktoś właśnie odszedł. Został anioł.
I co by jeszcze tu nie mówić,
zakończyć trzeba: Bez obawy!
Bej piórem, sercem ludziom służy.
I pozostanie - jak świat światem.
Komentarze (46)
bardzo optymistycznie