Betonowa kurtyna
Modlę się do gwiazd
O to, aby pozostać tym kim jestem
Nie zaprzedać duszy
Do końca być wierny
Swoim ideałom
To one uczyniły ze mnie człowieka
Jednostkę dążącą do celu
I drwiącą do końca ze swojego losu
Mogą zniszczyć moją duszę
Nigdy nie zniszczą marzeń
Bo tracąc marzenia
Tarcę też cele
Tonę w bagnie rzeczywistości
Szarości życia
Zachłystuję się nim
Przestaje żyć
autor
truman123
Dodano: 2010-08-24 11:49:22
Ten wiersz przeczytano 650 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Wiersz był dodawany na szybko i przepraszam za
niedociągnięcia z mojej strony, błędy już poprawione.
Ostatnie wersy autora
/ "Tarce też cele /
Utapiam się w bagnie rzeczywistości/
Szarości życia/
Zachłyskam się nim/
Przestaje żyć" /
Czy Autor widzi błędy które niezwłocznie
trzeba poprawić. (Tracę, Zachłystuję się nim, no i
Tonę. ) po co wykrzywiać każdy wyraz, skoro życie i
tak krzywe.