Bez fusów

Ziarnko się topi w czarnej topieli,
rozkosznie we wrzątku gotuje, wespół z kryształami
cykoria i cukier, bal na szklanki tafli
biel w czarnej balii, baśń o białogłowie

czarne linie brudnych dłoni, trud linijek dzierżą
dzień porywa dziecię nocy, upragnionej nuty zakaz
jak splątany w palcach kabel, zawsze wtedy gdy potrzeba
lewa, prawa, jedzie jedzie, zarzuć plecak, wsiadaj śmiało

but rozbija się o metal, motorniczy gwizda styczeń
trach, trakcjami sunie czerwień, zasupłany jak słuchawki
raz za szybą stara szopa, może nawet zwana zamkiem
zawsze spałem na historii, nazwy zwykle są ulotne

znów potykam się przy wyjściu, mróz siarczyście rzuca mięsem
pora ruszyć ku straganom, kupić trochę świadomości
że przy kawie tyle liter jak igiełka w wosku krąży

po poranku startej płycie

autor

K4K_AFK

Napisany: 2011-01-25 Dodano: 2011-01-29 00:23:08

Ten wiersz przeczytano 624 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie